"jestem mężem i tatą
jestem reżyserem
dramaturgiem i
nauczycielem akademickim,
jestem
maratończykiem i
gitarzystą"
Dramaturg, reżyser, doktor filologii polskiej, którą studiował na Uniwersytecie Wrocławskim i absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu warszawskiej Akademii Teatralnej. Od 2007 pracował jako adiunkt na Wydziale Lalkarskim we Wrocławiu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, gdzie w 2009 uzyskał doktorat.
O swoim dzieciństwie i latach szkolnych napisał: „Był to dla mnie czas trudny, bo zamiast się uczyć, najwięcej czasu spędzałem na czytaniu książek, pisaniu, słuchaniu muzyki i myśleniu o przyszłości”. Po skończeniu liceum w rodzinnym Rzeszowie, wyjechał do Wrocławia. Na Uniwersytecie Wrocławskim w indywidualnym toku nauki studiował literaturę, filozofię, historię sztuki i kulturoznawstwo. Pracę magisterską napisał o dramacie Stanisława Ignacego Witkiewicza Mątwa. W czasie studiów był aktorem studenckiego teatru f.vileda działającego przy klubie „Studnia”, którego twórcy wystawili między innymi fragmenty Ulissesa Jamesa Joyce'a. Man był także członkiem zespołów rockowych – gitarzystą Carton People oraz solistą i autorem tekstów w zespole Ośem. W 1995 roku został laureatem drugiej edycji Konkursu Literackiego Młodych Twórców organizowanego przez Tygodnik Powszechny. Za sztukę Niebodrzew otrzymał III nagrodę.
W roku 1997 Man odbył podróż do Indii i zdał na reżyserię w Akademii Teatralnej w Warszawie. W 1998 roku na łamach „Notatnika Teatralnego” ukazały się jego teksty o teatrze Grzegorza Jarzyny i Krystiana Lupy, zaś w „Dialogu” opublikowano sztukę zatytułowaną Katarantka. W 1999 roku powstała rock-opera Misterium 1999 oparta na tekstach średniowiecznych prezentowana na Festiwalu „Klasyka Polska” w Opolu. W tym samym roku na Akademii Teatralnej Man przygotował spektakl oparty na Boskiej Komedii Dantego, a także był asystentem Grzegorza Jarzyny, Agnieszki Glińskiej i Mai Komorowskiej. W styczniu 2000 roku odbyła się w Akademii Teatralnej premiera spektaklu na podstawie Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego, w adaptacji Mana. Spektaklem dyplomowym Mana była inscenizacja Balladyny Juliusza Słowackiego przygotowana dla białostockiego Teatru Dramatycznego im. Węgierki w maju 2000 roku. W tym samym czasie w „Dialogu” ukazała się kolejna sztuka reżysera-dramaturga zatytułowana Pisi. Zanim w 2002 roku został stypendystą – uczestnikiem warsztatów dramaturgicznych w ramach Festiwalu „Berliner Treffen”, wyreżyserował jeszcze kilka spektakli: Zbrodnię i karę w Białymstoku, Porozmawiajmy o życiu i śmierci Krzysztofa Bizio w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, Imię Jona Fosse w Teatrze Polskim we Wrocławiu, Historię pewnej miłości własnego autorstwa w Teatrze Polskim w Poznaniu, Prezydentki Wernera Schwaba w Teatrze Krypta w Szczecinie.
Sztuka Katarantka, której prapremierę sam wyreżyserował w Teatrze Polskim w Warszawie, ukazała się i była wystawiana także w języku niemieckim i czeskim. Man był gościem Festiwalu Ibsenowskiego w Oslo latem 2002 roku. W sezonie 2002/2003 prowadził warsztaty teatralne dla nauczycieli w Niepublicznej Szkole „Eko-tur” w Warszawie. W 2005 słuchowisko Matka i lampart nagrodzono na sopockim Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji „Dwa teatry”. W maju 2003 roku został kierownikiem literackim rzeszowskiego Teatru im. Siemaszkowej. Pełnił tę funkcję przez dwa sezony.
W czerwcu 2003 roku założył też we Wrocławiu Teatr Pod Gryfami, który miał prezentować współczesne sztuki polskie. Man przygotował w nim premiery Historia pewnej miłości, Żona mnie opierniczyła oraz Oskara i Ruth Ingmara Villqista. W latach 2004–2005 był konsultantem programowym w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie. W tym okresie Man napisał dramat zatytułowany 111. Spektakl wyreżyserował Redbad Klynstra, przedstawienie weszło do repertuaru Teatru Narodowego, a następnie w 2007 w reżyserii autora do toruńskiego Teatru im. Horzycy (2007). Dla Teatru im. Modrzejewskiej w Legnicy wspólnie z Krzysztofem Bizio Man napisał tekst Deszcze (2005). Spektakl wyreżyserowała Anna Wieczur-Bluszcz. Przedstawienie zamykało miejską trylogię, powstało po słynnej Balladzie o Zakaczawiu i Wschodach i zachodach miasta. Rok później monodramy Mana 3 x 2 wystawił w Starej ProchOFFni Piotr Łazarkiewicz. W kolejnych latach Dobrze wystawiano także w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze i Teatrze Nowym w Łodzi.
Man jest także autorem spektakli dla dzieci – jego Królewna Śnieżka została wystawiona przez Aleksandra Maksymiaka w Teatrze Lalek Banialuka w Bielsku-Białej w 2014 roku, rok później sam natomiast wyreżyserował w gdańskim Teatrze Miniatura sztukę Zostań przyjacielem. Wśród jego ostatnich produkcji należy wymienić Skarpety i papiloty Julii Holewińskiej (Wrocławski Teatr Lalek, 2013) oraz Śpiącą królewnę własnego autorstwa (Teatr Lalek „Guliwer”, 2016).
Tomasz Man od lat związany jest blisko z Teatrem Polskiego Radia. Jego pierwszą realizacją była Matka i lampart z Ewą Dałkowską i Adamem Woronowiczem (2005); w kolejnych latach napisał i zrealizował dla radia także m.in. groteskową historię zakochanej w szwedzkim zespole kobiety Moja ABBA z Justyną Szafran, Sandrą Korzeniak i Andrzejem Chyrą (2011), biografię niemieckiego artysty Hansa Bellmera Świat jest skandalem z Zygmuntem Malanowiczem w głównej roli; gorzką opowieść o emigracji Exodus z Natalią Rybicką i Magdaleną Popławską (2014). Do jego ostatnich realizacji należą: współczesna, autorska opowieść o Fauście z Chyrą, Mają Ostaszewską i Markiem Kalitą (2015) oraz słuchowisko z wątkiem kryminalnym Bestseller (2016).
Z Operą Lubelską /dawniej Teatrem Muzycznym w Lublinie związany od 2021 roku, gdzie wyreżyserował dwa widowiska muzyczne: "Nie gniewaj się na mnie Polsko" i "Songi stanu wojennego".
We wrześniu 2023 r. Opera Lubelska oficjalnie rozpoczęła swoją działalność premierą opery „Tosca” Giacoma Pucciniego, w reżyserii Tomasza Mana. Kolejnym dziełem, którego reżyserii się podjął jest rock opera "Jesus Christ Superstar"Andrew Lloyda Webbera i Tima Rice’a (2024).
fot. Kuba Śliwiński
