Z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru 27 marca 2022 roku, Artystom, Solistom, Pracownikom Technicznym i Administracyjnym, wszystkim Ludziom Teatru, w tym też Widzom i Sympatykom Teatru, niezależnie od panujących okoliczności życzymy, zdrowia i siły do pokonywania przeciwności losu. Niech magia sceny teatralnej, jej czar, nigdy nie miną!
Peter SELLARS: Orędzie Światowego Dnia Teatru 2022
Drodzy przyjaciele,
Ponieważ świat wisi z godziny i minuty na codziennym strumieniu reportaży, chciałbym zaprosić nas wszystkich, jako twórców, do wejścia we właściwy zakres i sferę oraz perspektywę epickiego czasu, epickiej zmiany, epickiej świadomości, epickiej refleksji i epickiej wizja. Żyjemy w epickim okresie w historii ludzkości, a głębokie i konsekwentne zmiany, jakich doświadczamy w relacjach między ludźmi a samymi sobą, a także ze światami nieludzkimi, są prawie poza naszymi możliwościami uchwycenia, wyartykułowania, mówienia, i wyrazić.
Nie żyjemy w 24-godzinnym cyklu informacyjnym, żyjemy na krawędzi czasu. Gazety i media są kompletnie nieprzygotowane i nie potrafią poradzić sobie z tym, czego doświadczamy.
Gdzie jest język, jakie są ruchy i jakie są obrazy, które mogą pozwolić nam zrozumieć głębokie zmiany i pęknięcia, których doświadczamy? I jak możemy teraz przekazać treść naszego życia nie jako reportaż, ale jako doświadczenie?
Teatr to sztuka doświadczania.
W świecie przytłoczonym rozległymi kampaniami prasowymi, symulowanymi doświadczeniami, upiornymi prognozami, jak możemy wyjść poza niekończące się powtarzanie liczb, aby doświadczyć świętości i nieskończoności pojedynczego życia, jednego ekosystemu, przyjaźni lub jakości światła w jakimś dziwnym niebie? Dwa lata COVID-19 przyćmiły ludzkie zmysły, zawęziły ludzkie życie, zerwały kontakty i postawiły nas w dziwnym punkcie zerowym ludzkich siedlisk.
Jakie nasiona trzeba w tych latach sadzić i przesadzać, a jakie zarośnięte, inwazyjne gatunki należy całkowicie i ostatecznie usunąć? Tak wielu ludzi jest na krawędzi. Tyle przemocy wybucha, irracjonalnie lub niespodziewanie. Tak wiele ustalonych systemów zostało ujawnionych jako struktury trwającego okrucieństwa.
Gdzie są nasze ceremonie pamięci? O czym musimy pamiętać? Jakie rytuały pozwalają nam w końcu ponownie wyobrazić sobie i rozpocząć próby kroków, których nigdy wcześniej nie podjęliśmy?
Teatr epickiej wizji, celu, regeneracji, naprawy i pielęgnacji potrzebuje nowych rytuałów. Nie musimy się bawić. Musimy się zebrać. Musimy dzielić się przestrzenią i musimy kultywować wspólną przestrzeń. Potrzebujemy chronionych przestrzeni głębokiego słuchania i równości.
Teatr to tworzenie na ziemi przestrzeni równości między ludźmi, bogami, roślinami, zwierzętami, kroplami deszczu, łzami i odrodzeniem. Przestrzeń równości i głębokiego słuchania oświetla ukryte piękno, utrzymywane przy życiu w głębokiej interakcji niebezpieczeństwa, spokoju, mądrości, działania i cierpliwości.
W Sutrze ozdoby kwiatowej Budda wymienia dziesięć rodzajów wielkiej cierpliwości w ludzkim życiu. Jednym z najpotężniejszych jest Cierpliwość w Postrzeganiu Wszystkich jako Mirażów. Teatr zawsze przedstawiał życie tego świata jako miraż, dzięki któremu możemy przejrzeć ludzką iluzję, ułudę, ślepotę i zaprzeczenie z wyzwalającą jasnością i siłą.
Jesteśmy tak pewni tego, na co patrzymy i tego, jak na to patrzymy, że nie jesteśmy w stanie zobaczyć i poczuć alternatywnych rzeczywistości, nowych możliwości, różnych podejść, niewidzialnych relacji i ponadczasowych połączeń.
To czas głębokiego odświeżenia naszych umysłów, zmysłów, wyobraźni, historii i przyszłości. Ta praca nie może być wykonywana przez odizolowane osoby pracujące samotnie. To jest praca, którą musimy wspólnie wykonać. Teatr jest zaproszeniem do wspólnej pracy.
Dziękuję bardzo za twoją pracę.
Peter Sellars
-------------------------------------------------------------------------------
Polskie orędzie na Międzynarodowy Dzień Teatru nagrane z ukraińskimi i angielskimi napisami.
Autorkami orędzia oraz w nagraniu wzięły udział członkinie Dramatycznego Kolektywu w składzie: Agata Adamiecka, Małgorzata Błasińska, Jagoda Dutkiewicz, Monika Dziekan, Dorota Kowalkowska i Monika Strzępka.
